Απενοχοποίηση.

Πλησιάζουν για άλλη μια φορά οι αυτοδιοικητικές εκλογές και το ερώτημα που απασχολεί το κάθε αριστερό κόμμα/οργάνωση είναι ποιο είναι αυτό το πολιτικό πλαίσιο που θα εκφράσει και θα συσπειρώσει την εργατική τάξη. Θα είναι μήπως το πλαίσιο που ευαγγελίζεται τον παράδεισο της λαϊκής εξουσίας, το πλαίσιο με αντικαπιταλιστικά, αντί-ΕΕ χαρακτηριστικά ή μήπως το πλαίσιο με αντιμνημονιακό λόγο, κατά προτίμηση με υποψήφιο από το "σοσιαλιστικό χώρο" για ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει ένα ή περισσότερα τέτοια ψηφοδέλτια που πληρούν μια από αυτές τις περιγραφές (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) και επομένως για όποιον ψάχνει λύσεις στα αριστερά, το τι θα επιλέξει αποτελεί εύλογο ερώτημα. Σωστά;

Έλα όμως που για μια ακόμη φορά η πραγματικότητα έρχεται να ανατρέψει τις αντιλήψεις κάθε κομματιού του αριστερού φάσματος! Είχα την ευκαιρία τις τελευταίες μέρες να συνομιλήσω με πάρα πολύ κόσμο για το ζήτημα των εκλογών και έβγαλα τα εξής - διόλου ευχάριστα- συμπεράσματα. Ο κόσμος δε μου έβαλε ζήτημα παύσης πληρωμών και εξόδου από ΟΝΕ/ΕΕ ή ζήτημα λαϊκής εξουσίας. Μιλάω ειλικρινά! Ο κόσμος με τον οποίο μίλησα, ήταν ένας κόσμος απογοητευμένος από τον δικομματισμό, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ ("όλοι το ίδιο είναι", λέγαν χαρακτηριστικά.), ένας κόσμος που από τις εκλογές θα απέχει, γιατί δε τον εκφράζει τίποτα και γιατί δεν έχει κουράγιο να ασχοληθεί πια με την πολιτική. Ένας κόσμος που χτυπιέται ασταμάτητα από τα απάνθρωπα μέτρα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και από την ίδια την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Αυτός ο κόσμος δε θέλει να μάθει τις διαφορές Αλαβάνου-Μητρόπουλου, θέλει να ακούσει προτάσεις. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δε τους κάνει πια, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δε τους έχουν δείξει μια εναλλακτική επιλογή και βρίσκονται στο κάδρο της απαξίωσης, στο ίδιο καλάθι με τον δικομματισμό. Τι το διαφορετικό από τα τετριμμένα μπορεί να τους προτείνει μια άλλη αριστερά σήμερα?

Δεν ισχυρίζομαι οτι έχω τις απαντήσεις, παρά μόνο μια (ίσως και λανθασμένη) άποψη. Για μένα, καθήκον μιας αριστεράς που θέλει να θεωρείται χρήσιμη σήμερα είναι η απενοχοποίηση του λαού. Ο κόσμος λέει ότι "φταίμε και εμείς,μαζί τα φάγαμε", που λέει και ο Πάγκαλος. Οι ενοχές που προσπαθούν να φορτώσουν οι προσκυνητές του καπιταλιστικού συστήματος στο λαό να γίνουν σκόνη! Μόνοι τους αυτοί δημιούργησαν το χρέος και την κρίση και θα την πληρώσουν μόνο αυτοί! Ο κόσμος λέει ότι δεν ασχολείται με την πολιτική. Πολιτική δεν είναι τα spreads, τα stress tests και λοιπά ακατανόητα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Πολιτική είναι ότι ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, δικομματισμός και ΛΑΟΣ μας τα τρώνε από παντού! Ο κόσμος λέει οτι δε μπορεί να κάνει τίποτα. Εμείς του λέμε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, να πει όχι στην αριστερά που θέλει να τον εκπροσωπήσει, γιατί η αριστερά χωρίς το λαό είναι ένα τίποτα. Ότι το καθήκον του δε περιορίζεται στο να ψηφίσει το "λαϊκό ψηφοδέλτιο" για αυτόν, χωρίς αυτόν. Το καθήκον του είναι να βρεθεί την επόμενη μέρα των εκλογών στο δρόμο και να τους ανατρέψει! Οτιδήποτε άλλο να του πούμε περισσεύει...